paters - de ziel van Neerkant

pater Simon Buis *Medemblik, 12-11-1892 - †Deurne, 25-08-1960

Pater en Missionaris lid van de congregatie Missionarissen van Steyl Gezelschap van het Goddelijk Woord of (Societas Verbi Divini) S.V.D.
Simon Buis groeide op in een boerengezin. Zijn oom Jan Buis was eveneens missionaris bij de S.V.D. In het Missiehuis St. Willibrordus te Uden voltooide hij zijn lagere studies en een jaar filosofie; in 1916 trad hij in het noviciaat van de SVD te Teteringen. Kort na de eerst Wereldoorlog werd hij, ofschoon hij nog niet tot Priester gewijd, naar de missie van de Kleine Soenda-eilanden gezonden om de eerst nood aan personeel in dit gebied, dat pas aan de missionarissen van Steyl was toegewezen, te lenigen. Na drie jaar op Flores (Indonesië) werkzaam te zijn geweest als schoolinspecteur, vertrok hij naar Noord-Amerika ter voltooiing van zijn theologische opleiding. In 1925 wijde de Bisschop van Chicago hem tot Priester, waarna hij door zijn Oversten benoemd werd voor Missiepropaganda in Nederland. Terug in Nederland kreeg hij de opdracht om de 15000 meter door de Duitse cameraman Willy Rach gemaakte filmopnamen van de Kleine Soenda-eilanden te monteren tot een promotionele missiefilm om de Nederlanders het avontuurlijke aspect van het missionarisbestaan te tonen, om dit te realiseren kreeg hij van zijn superieuren de opdracht zich met zijn confrater P.Beltjens in New York te gaan bekwamen in de filmtechniek. In Flores ging hij een aantal films opnemen waaruit de films Ria Rago en Anakwanda ontstonden. Weer terug in Nederland werd door Buis de 15000 meter filmopnamen in de vorm van een reisverhaal gegoten. De film was in 1925 klaar en werd de Floris-film – Reis naar Insulinde en Missie Flores genoemd. De kritieken waren zeer lovend en de film trok volle zalen. Tijdens een voorstelling van de film Ria Rago Buis voor 146 meisjes op maandag 24 september 1934 brandde een nieuw verenigingsgebouw op de Bosdrift te Hilversum helemaal af. Door oververhitting vloog tijdens de voorstelling de filmprojector in brand die zich snel uitbreidde. Bij deze brand vielen 46 veelal jonge gewonden, waarvan er later drie overleden. Pater Buis en Broeder Duimel werden als betrokkenen door justitie aangeklaagd, maar beiden werden uiteindelijk vrijgesproken. Er kwam toen een einde aan zijn loopbaan als reizende filmoperateur. Hij mocht op zijn dringend verzoek naar Indonesië terug om op het eiland Bali te werken. In 1951 keerde hij naar Nederland terug. De laatste jaren van zijn leven was hij Rector in het Franciscanessen klooster in Neerkant. Tijdens zijn verblijf in Neerkant was hij betrokken bij de bouw van de nieuwe parochiekerk en had zitting in het orgel- en het klokkenfonds die gelden verzamelden om het orgel en de klok te kunnen betalen.

Na zijn bezoek aan de Amerikaanse staat Illinois in 1925 bracht Simon Buis het volleybalspel naar Nederland. Deze sport werd voor het eerst gespeeld in het Missiehuis St. Willibrord in Uden.

pater Johannes (Han) Magis Neerkant, 27-08-1930 - †31-03-1994

Han was het oudste kind uit het huwelijk van architect Jean Baptiste Victor Eugène Magis (*Leuven, 1899 - †Helmond,1982) en onderwijzeres en onderwijzersdochter Francisca Ludovica Cornelia Roemen (*Lithoijen,1904 - †Aarle-Rixtel,1992).

Hij ging naar het seminarie van de paters van de H. Geest in Weert op 14 september 1942.
Hij kreeg de professie op 5 september 1949 en werd op 6 maart 1955 priester gewijd in Helmond door monseigneur Van Elswijk. Op diens voorspraak werd hij missionaris in Mogogaro in Tanzania, voormalig Engels Oost-Afrika.

In 1961 werd hij getroffen door de ziekte Bilharzia. Van die ziekte had hij ook later nog problemen. Han was een Einzelgänger en had nogal moeite met de strenge orde en regelmaat. Hij werd verschillende malen naar een andere parochie overgeplaatst. In 1964 naar Mtombezi en in 1969 naar een nonnenklooster in Llonga. In 1971 naar Kikeo en in 1972 naar Lukange.
Hij overwoog in 1974 om terug te gaan en werd op 1 december 1975 eerst kapelaan in Zeelst. Een jaar later op 1 augustus 1976 volgde een overplaatsing naar Beringen (B) en op 8 oktober 1980 werd hij pastoor in Lanaken Gellik (B).

Op 15 januari werd hij tot pastoor benoemd in Eerde/Zijtaart. Zijn hobby’s waren postzegels verzamelen en voetbal. Na een bezoek aan een parochiaan kreeg hij in zijn auto een hartstilstand en overleed op 31 maart 1994. Hij is begraven op het kerkhof van de paters van de H. Geest te Gemert.