pater Pierre Sonnemans

pater Pierre Sonnemans

NHE - 01.912

.

pater Pierre Sonnemans

*Neerkant, 04-10-1937  -  †Sint-Pieters-Leeuw (B), 24-10-2020

.

priesterwijding 01-08-1965

op weg naar de kerk

NHE - 01.913

.

pater Pierre Sonnemans

.

priesterwijding 1965 - aankomst bij de kerk

NHE - 01.232

.

pater Pierre Sonnemans

.

muzikale paters met Pierre Sonnemans (rechts)

NHE - 01.206

.

pater Pierre Sonnemans

.

locatie: Van Abbemuseum in Eindhoven

.

zittend vlnr: Pierre Sonnemans, Geer Janssen, Harrie van Gastel

staand vlnr: Pierre Ulen, Tjeu Sonnemans, Wiel Brummans,  Piet Gielen

NHE - 03.063

.

pater Pierre Sonnemans

.

bij zijn winnend schilderij ‘Oedipus’ (Oidipous) in Amsterdam

NHE - 03.978

pater Pierre Sonnemans

in de keuken van zijn zus Miet

.

Pater Pierre Sonnemans 1937-2020: 'Man van de zon’

NEERKANT - Een kleurrijk persoon die altijd druk bezig was en zich helemaal wegcijferde ten gunste van zijn gelovigen. Dat was pater Pierre Sonnemans uit Neerkant, die maandag na een kort ziekbed overleed in een verpleegtehuis in Sint-Pieters-Leeuw (België). Hij werd 82 jaar.

Maria Verstappen 26-08-20, 16:16 Bron: ED

Pater Sonnemans werd op 1 augustus 1965 in Nijmegen als lid van de Belgische congregatie van Scheutisten tot priester gewijd. In 1966 maakte hij deel uit van de laatste lichting paters die als ontwikkelingswerker naar het voormalig Belgisch Congo werden uitgezonden. In  1978 tot 2014 kreeg hij de leiding over de parochie St. Vincent de Paul in Tshikapa. Een zeer uitgestrekt gebied, wat door de vele verschillende volksstammen met ieder hun eigen taal, geen gemakkelijke opgave was. Al die talen maakte hij zich eigen, waardoor hij al gauw liefkozend hun ‘Wakudiba’ werd genoemd. Letterlijk betekent dat ‘man van de zon', oftewel Sonnemans.

Kraamkliniek

Sonnemans heeft veel projecten gerealiseerd. Zo bouwde hij onder andere eigenhandig met ‘zijn’ mensen een kerk, een school en een kraamkliniek. Figuurlijk bouwde hij bruggen naar de mensen.

,,Hij kwam in het begin iedere zes jaar en later iedere drie jaar terug naar Neerkant”, zegt neef Ton Verstappen. ,,Dan bleef hij steeds drie maanden. Al die tijd regelde hij vanuit hier allerlei zaken. Hij onderhield met succes contacten met Memisa, een organisatie voor medische ontwikkelingszaken. En vroeg steun bij Miva, dat ontwikkelingsprojecten ondersteunt met vervoers- en communicatiemiddelen.”

Neerkant

,,Echt vakantie kon je dat niet noemen", vervolgt Verstappen. ,,Vanuit Neerkant kreeg hij veel steun voor zijn projecten. Het missiecomité regelde activiteiten om geld in te zamelen. Daar was hij heel dankbaar voor. Met mijn broer Peter en een paar vrienden hebben wij in 1993 Stichting Wakudiba opgericht die tot 2015 heeft bestaan. Wij namen hem het werk uit handen, zodat hij echt even op adem kon komen en van zijn vrije tijd hier kon genieten. Jammer dat zijn gezondheid het in 2014 af liet weten en hij noodgedwongen afscheid moest nemen van zijn levenswerk.”