herdenking 4 mei 2017 door kleindochter Toos Verberne-Joosten
Sjang Bouten *Haelen, 02-10-1866 - †Neerkant, 28-10-1944
Wat ons mam ons vertelde……………………
In september 1944 heerste de oorlog hevig en kwam ook steeds dichterbij. Eerst meer in Helenaveen, maar later meer naar Neerkant toe.
Vanuit Helenaveen had de fam. van Teeffelen alles achter zich gelaten en zochten onderdak in Neerkant. Opa Bouten was ook met zijn gezin; ons mam, tante Miet en ome Sjang of ome Frans bij de familie Verstappen ingetrokken. Ook de familie van Teeffelen kreeg onderdak bij de familie Verstappen. Ze waren toen met 13 personen. Het werd steeds gevaarlijker om buiten te lopen. Ze hadden daar een schuilkelder gemaakt van een putring en ze hadden die schuin in de grond gegraven en wat zand erover gedaan.
Op 28 oktober zaten ze met 11 personen in de schuilkelder. Nel Verstappen en ons mam waren gewoon in het huis, het was een grote boerderij, zij zorgden voor wat eten..
Ondertussen zaten de anderen in de schuilkelder. Er waren ook veel soldaten die rondliepen met geweren. Het waren Engelsen of Amerikanen, dat is me niet duidelijk. Er kwam een soldaat in de opening van de schuilkelder en ging van daaruit schieten. Ons mam vertelde ons hoe bang de mensen in de schuilkelder geweest waren.
Ons mam en Nel Verstappen stonden dus wat eten klaar te maken. Opa liep langs de gevel naar de schuur om wat eten naar de schuilkelder te brengen. Opa bleef wat lang weg en als ze hem gaan zoeken vinden ze hem voor het huis staande met de handen tegen de buik gedrukt. ”Ik ben geraakt “zegt hij. Via de schuur en over de stal brengen tante Miet en ons mam opa met hulp van Nel Verstappen naar de kamer waar de beddenkoets staat. Ze legden opa in bed. Toen het schieten erger werd kropen ons mam en tante Miet onder het bed om zich te beschermen tegen rondvliegende scherven. Het huis werd geraakt door een voltreffer en de hele gevel valt naar binnen op de beddenkoets. Als tante Miet en ons mam onder het bed vandaan komen is opa inmiddels overleden. Ons mam en Nel Verstappen waren langs de gevel gekropen en gingen aan de anderen vertellen dat opa dood geschoten was terwijl hij de schuur uit liep.
Een stukje van de boerderij lagen de Duitsers in de struiken.
Enkele uren later kwamen er Duitse soldaten binnen en hebben de horloge van opa nog afgedaan en meegenomen..
De hele nacht hebben ze verder in schuilkelder gezeten en ’s morgens zag iedereen dat de hele gevel uit het huis was geschoten en zag je opa zo liggen op bed.
Ze konden daar niet langer blijven en zijn terug naar het dorp gelopen. Ze moesten opa achterlaten.
Half november zijn ze door de Engelsen naar Gemert gebracht. Vandaar uit zijn ze naar de Rips gegaan. In die dorpen was er niets gebeurd met de oorlog. Daar woonde ons pap die toen al een tijdje bevriend was met ons mam.
Na een paar dagen zijn ze met een stel waaronder ons mam en ons pap teruggegaan naar het huis van de familie Verstappen en hebben ze opa in de tuin begraven.
Later hebben ze opa weer opgegraven, in een kist gelegd en zo goed als ’t ging, waardig begraven. Ons mam vertelde dat het water uit de kist liep. Dit beeld is haar altijd bij gebleven, dit heeft ze ons vaak verteld, Het verdriet hiervan heeft ze moeilijk kunnen verwerken.
Later bij begrafenissen werd ze emotioneel door het feit dat mensen op een waardige manier begraven konden worden. Ze had dit ook zo graag gewild voor haar vader en onze opa.
Dit was wat ons mam ons vertelde……………
Toos Verberne-Joosten