1867-1944
Jacobus Gerardts
herdenking 4 mei 2022 door Jos Gerardts (zoon van Jac Gerardts & Wilhelmina Tijssen)
Jacobus Johannes Gerardts *Maasniel, 16-11-1867 - †Neerkant, 13-11-1944
Achter mij zie je de mensen die omgekomen zijn tijdens de oorlog. Ook mijn opa staat hierbij: Jacobus Gerardts geboren op 16-11-1867 in Maasniel/Roermond. Na het huwelijk van opa en oma zijn zij in Maasbracht gaan wonen. Uit dit huwelijk zijn 5 kinderen geboren, waaronder mijn vader Jac Gerardts. Mijn vader is later naar Neerkant verhuisd, naar de boerderij/café met buiten beugelbaan aan de Keulsebaan/Boonhof (vroeger ook wel Schelm genoemd) Mijn opa en oma zijn ook in Neerkant terecht gekomen en hebben een huis gebouwd nabij de boerderij op de Keulsebaan.
Zware tijden braken aan voor de familie Gerardts en de mensen in Neerkant. De tijden gingen veranderen en de komst van oorlog met Duitsland kwam in zicht. Lawaai, soldaten en paarden van heel ver via de Meijelseweg werden hoorbaar. Alle paarden die in de wei liepen werden mee genomen. De oorlog met Duitsland was begonnen. Overal werden mijnen neer gelegd. Wij moesten vluchten naar de kelder om onheil te voorkomen. Maar ook de kelder was niet veilig genoeg. We moesten weg, paard en kar werd volgeladen om richting Schans bij Geris terecht te komen. Intussen is ons huis gebombardeerd en kapot geschoten. Ook hier moesten wij vertrekken naar Meijel en werden wij gehuisvest in een stal. Hier hielden de SS razzia’s, en werd mijn vader en zijn knecht op 2 november meegenomen naar Duitsland, Hij kwam terecht in een concentratiekamp, en is daarna bij een boer in Duitsland ondergebracht. Wat zich daar allemaal heeft afgespeeld is mij ontgaan. Later hebben de Engelse soldaten ons naar Meerveldhoven gebracht voor onderdak. Wij moesten daar gaan bedelen om aan eten te komen.
Na de bevrijding zijn wij weer terug gekeerd in Neerkant in ons huis wat helemaal in puin lag. Overal lagen nog mijnen verstopt langs de weg naar Meijel. Langs deze weg zijn schuttersputjes gegraven om snel in te kruipen als er toch nog geschoten werd. Zo ging mijn opa te voet richting Meijel om alles te verkennen. Tijdens zijn voettocht moest hij in zo’n schuttersputje vluchten om aan de scherven te ontkomen. Helaas heeft een scherf mijn opa in zijn hoofd geraakt en is hierdoor overleden. Zie de optekening op het monument.
De oorlog heeft veel levens gekost. Wij hopen dit nooit meer mee te maken.
