1899-1944
.
Leo Sonnemans
herdenking 4 mei 2016 door Wiel Sonnemans
Korte impressie van wat is opgeschreven uit de mond van Riet, dochter van Leonardus Sonnemans.
Leonardus (Leo) Sonnemans *Neerkant, 19-04-1899 - †Helmond, 07-12-1944
.
Verhaal van een ooggetuige
Op 5 november 1944 ’s morgens breekt de hel los, de herrie is oorverdovend. Als er brandlucht de silo binnendringt, kijkt vader om het hoekje van de ingang en constateert dat ons huis in brand staat.
De schuilkelder ligt tussen struiken op een stukje onontgonnen grond een meter hoger dan de rest van het veld. Rondom de kelder hebben de Duitsers zich ingegraven. Onze silo krijgt geen treffers, wellicht weten de Engelsen dat er burgers in de silo zitten.
Vroeg in de morgen vluchten er drie Duitsers onze schuilkelder in. We worden meteen onder vuur genomen en horen de scherven tegen de wand slaan. Vader verzoekt de Duitsers om weg te gaan, maar ze bleven.
Intussen raakt het stro van het dak in brand, maar dat kan door ons gedoofd worden. Onder protest van de Duitsers wil vader met een witte doek naar buiten gaan in de hoop dat het schieten dan ophoudt. Op dat moment krijgen we een voltreffer. De helft van het dak stort in en vader en oom Gerard raken gewond. Een van de Duitsers krijgt een scherf door de keel en wordt door de andere twee naar buiten gesleept waar hij sterft, de andere twee worden buiten neergeschoten.
De volgende morgen worden we door Engelse soldaten opgehaald. De soldaten brengen ons door het mijnenveld, waardoor een pad gemaakt is naar Neerkant dorp. Later worden we naar het ziekenhuis in Helmond gebracht. De triestheid van de tocht door het verlaten en verwoeste dorp is met geen pen te beschrijven. Vader is een maand later overleden.